اكرم در ميان امت ، مطابق آنچه از قرآن مجيد استنباط می‏شود ، بحثی‏
می‏كنيم .
از قرآن مجيد و هم از سنت و سيره نبوی استنباط می‏شود كه پيغمبر اكرم‏
در ميان مسلمين در آن واحد دارای سه شأن بود : اول اينكه امام و پيشوا و
مرجع دينی بود و ولايت امامت داشت ، سخنش و عملش سند و حجت بود :
« ما اتيكم الرسول فخذوه و ما نهاكم عنه فانتهوا »( 1 ) .
آنچه را پيغمبر برای شما آورده است بگيريد و از آنچه شما را باز دارد
بايستيد .
دوم اينكه ولايت قضائی داشت ، يعنی حكمش در اختلافات حقوقی و
مخاصمات داخلی نافذ بود :
« فلا و ربك لا يؤمنون حتی يحكموك فيما شجر بينهم ثم لا يجدوا فی انفسهم‏
حرجا مما قضيت و يسلموا تسليما »( 2 ) .
نه چنين است به پرودگارت سوگند ، ايمانشان واقعی نخواهد بود تا در
آنچه در بينشان اختلاف شود ، داورت كنند و سپس در دلهای خويش از آنچه‏
حكم كرده ای ملالی نيابند و بی‏چون و چرا تسليم شوند .
و البته با اينكه در اين مورد مثل مورد قبل استعمال كلمه

پاورقی :
. 1 حشر / . 7
. 2 نساء / . 65