نمیگويد آن عدالتی كه در عاقبت میآيد فقط اين است كه فكر بشر به اينجا
منتهی میشود كه منفعت من در اين است كه منافع ديگران را حفظ كنم ، نه ،
[ در آن زمان ] عدالت برای بشر محبوب و مثل يك معبود است ، يعنی
روحش رقاء پيدا میكند ، تربيتش كامل میشود ، و اين نمیشود جز اينكه يك
حكومت عادل جهانی بر مبنای ايمان ، خدا پرستی و خداشناسی و بر مبنای
حكومت قرآن به وجود آيد ، و ما مسلمين خوشوقتيم كه بر خلاف اينهمه
بدبينیهايی كه در دنيای غرب برای بشريت به وجود آمده به آينده بشريت
خوشبين هستيم . همين راسل در كتاب " اميدهای نو " میگويد : امروز ديگر
غالب دانشمندان اميدشان را از بشريت قطع كرده و معتقدند كه علم به جايی
رسيده است كه عن قريب بشر به دست علم نابود خواهد شد . میگويد : يكی
از اين افراد اينشتين است ، و او میگويد اينشتين معتقد است كه بشر با
گور ی كه به دست خودش كنده است ، يك گام بيشتر فاصله ندارد ، بشر به
مرحلهای رسيده است كه فشار دادن چند دگمه همان و زمين ما كن فيكون شدن
همان . و واقعا هم اگر ما معتقد به خدا و دست غيبی نباشيم ، اگر آن
اطمينانی كه قرآن به آينده بشريت میدهد ما را مطمئن نكرده باشد ، يعنی
اگر ما همين ظواهر دنيای امروز را ببينيم ، حق با اينهاست . روزی نيست
كه وسائل مخرب به صورت نيرومندتر ، مهيب تر و وحشتناكتر پيدا نشود .
از حدود بيست سال پيش ، از وقتی كه بمب اتمی در هيروشيما افتاد تا
امروز نگاه كنيد ببينيد قدرت تخريبی صنعتی بشر چند برابر شده است ؟
رسيده به مرحلهای كه میگويند دنيای امروز ديگر غالب و مغلوب ندارد ،
اگر جنگ سوم جهانی پيش بيايد ، صحبت اين نيست
|