عموهای عبدالملك ، بنی العباس ، منصور دوانيقی ، ابوالعباس سفاح ،
هارون الرشيد ، مأمون و متوكل ) از بدنام ترين افراد تاريخند . در ميان‏
ما شيعه‏ها كه قضيه بسيار روشن است ، حتی در ميان اهل تسنن ، اينها
لجنمال شده‏اند . كی اينها را لجنمال كرده است ؟ اگر مقاومت ائمه اطهار
در مقابل اينها نبود ، و اگر نبود كه آنها فسقها و انحرافهای آنان را بر
ملا می‏كردند و غاصب بودن و نالايق بودن آنها را به مردم گوشزد می‏نمودند ،
آری اگر اين موضوع نبود ، امروز ما هارون و مخصوصا مأمون را در رديف‏
قديسين می‏شمرديم . اگر ائمه ، باطن مأمون را آشكار نمی‏كردند و وی را
معرفی كامل نمی‏نمودند ، مسلم او يكی از قهرمانان بزرگ علم و دين در دنيا
تلقی می‏شد .
بحث ما در موجبات شهادت امام موسی بن جعفر عليهماالسلام است . چرا
موسی بن جعفر را شهيد كردند ؟ اولا اينكه موسی بن جعفر شهيد شده است از
مسلمات تاريخ است و هيچكس انكار نمی‏كند . بنابر معتبرترين و مشهورترين‏
روايات ، موسی بن جعفر ( ع ) چهار سال در كنج سياهچالهای زندان بسر برد
و در زندان هم از دنيا رفت ، و در زندان ، مكرر به امام پيشنهاد شد كه‏
يك معذرتخواهی و يك اعتراف زبانی از او بگيرند ، و امام حاضر نشد .
اين متن تاريخ است .

امام در زندان بصره

امام در يك زندان بسر نبرد ، در زندانهای متعدد بسر برد . او را از
اين زندان به آن زندان منتقل می‏كردند ، و راز مطلب اين بود كه در هر
زندانی كه امام را می‏بردند ، بعد از اندك مدتی زندانبان مريد