" بحار " نقل میكند - و در نهج البلاغه نيز هست - كه پيغمبر فرمود :
« خذوا الحكمة و لو من مشرك » . ( حكمت يعنی سخن علمی صحيح ) سخن علمی
صحيح را فرا گيريد ولو از مشرك . اين جمله معروف : " « الحكمة ضالة
المؤمن ياخذها اينما وجدها » " مضمونش همين است . ( در بعضی تعبيرها
هست : « و لو من يدك مشرك » ) يعنی حكمت - كه قرآن میگويد : "
« يوتی الحكمة من يشاء و من يؤت الحكمة فقد اوتی خيرا كثيرا »" و به
معنی سخن علمی محكم ، پا بر جا ، صحيح ، معتبر ، و حرف درست است - گم
شده مؤمن است . خيلی تعبير عالی يی است : " گم شده " . اگر انسان
چيزی داشته باشد كه مال خودش باشد و آن را گم كرده باشد چگونه هر جا
میرود دنبالش میگردد ؟ ! اگر شما يك انگشتر قيمتی داشته باشيد كه مورد
علاقهتان باشد و گم شده باشد ، هر جا كه احتمال میدهيد میرويد و تمام
حواستان به اين است كه گوشه و كنار را نگاه كنيد ببينيد آيا میتوانيد گم
شدهتان را پيدا كنيد . از بهترين و افتخار آميزترين تعبيرات اسلامی يكی
همين است : حكمت گمشده مؤمن است ، هر جا كه پيدايش كند میگيرد ولو از
دست يك مشرك ، يعنی تو اگر مالت را ، گمشده را در دست يك مشرك
ببينی آيا میگوئی من كاری به آن ندارم ، يا میگويی اين مال من است ؟
اميرالمؤمنين میفرمايد : مؤمن علم را در دست مشرك عاريتی میبيند و
خودش را مالك اصلی ، و میگويد او شايسته آن نيست ، آن كه شايسته آن
است من هستم .
برخی مسئله تسامح و تساهل نسبت به اهل كتاب را به حساب خلفا
گذاشتهاند كه " توسعه صدر خلفا ايجاب میكرد كه در دربار خلفا مسلمان و
مسيحی و يهودی و مجوسی و غيره با همديگر
|